babak dad * بابك داد

بابك داد، متولد بهمن ۱۳۴۸ (فوریه ۱۹۷۰) در خرمشهر هستم. فارغ التحصيل صنايع، فيلمساز تجربی و دانش آموخته انجمن سينماي جوان در دهه شصت.

آغاز روزنامه نگاري از سال ۱۳۷۰ در روزنامه سلام به عنوان خبرنگار، دبیر سرویس سیاسی و خبرنگار پارلمانی مجلس چهارم. در سال ۱۳۷۶ خبرنگار ويژه ستاد انتخاباتي آقاي سيد محمد خاتمي بودم که در انتخابات دوم خرداد ۱۳۷۶ به پیروزی رسید. ستون «صد روز با خاتمی» خاطرات کمپین انتخاباتی را در روزنامه‌ جامعه و سپس به شکل کتاب منتشر کردم. نويسنده مقالات در روزنامه‌هاي سلام، جامعه، توس، عصر آزادگان، نشاط، همشهري، ايران و نويسنده و ناشر كتابهاي "صد روز با خاتمي" ، "آخرين سلام"، ″خاتمی در ایتالیا″، " خاتمي در پاريس" و روايتگر دادگاه مصطفي تاج زاده در كتاب "رأي مردم" بودم. نويسنده وبلاگ "فرصت نوشتن" از سال ۱۳۸۵ بودم که توسط بلاگفا و به دستور مقامات قضایی مسدود شد و در بلاگر ادامه یافت. از سال ۱۳۸۶ کارشناس مهمان و تحليلگر سياسي تلويزيون صداي آمريكا از داخل ايران بودم. بعد از انتخابات رياست جمهوري سال ۱۳۸۸ لحظاتي قبل از رسيدن مأموران امنيتي كه براي بازداشتم مراجعه كرده بودند، منزل را ترك كردم و به مدت چهارماه به همراه دو فرزند نوجوانم، در شهرهاي مختلف ايران مخفيانه زندگي كرديم. براي شكستن فضاي سانسور شديد خبري در آن ايام، به اطلاع رساني از طريق سايتهاي اينترنتي و مصاحبه هاي متعدد زنده با صداي آمريكا اقدام کردم. در مدت زندگي مخفي در داخل ايران، علاوه بر گفتگوهاي منظم جمعه شبها با صداي آمريكا، دهها مقاله و خبر را براي سايتهاي خبري و وبلاگم نوشته و ارسال كردم و بارها از طريق موبايل، محل استقرارم رديابي شد و سه بار تا مرز دستگيري پيش رفتم. با سخت شدن وضعيت امنيتي خود و براي نجات جان دو فرزندم، به ناچار در مهرماه ۸۸ از طریق کردستان وارد عراق شديم و بعد از مدتي اقامت در كردستان عراق، در دسامبر ۲۰۰۹ وارد فرانسه شديم. از آن زمان، بي وقفه در تلویزیونها، رسانه‌هاي اجتماعي و اينترنتي، به تحليل، نوشتن و آگاهي رساني مشغول بوده‌ام و باورم اين است كه براي كشتن تاريكي، بايد به سهم خود شمعي برافروزیم. با هیچ سایت با تلویزیونی همکاری شغلی ندارم و مي‌توانيد تنها از طريق آيكونهاي زير دنبال كننده كارهايم باشيد. بزرگترين آرمانم، رسيدن به «برابري، برادري و آزادي» در ايران و حاكميت رأي مردم است