Η επαγγελματική μου αναζήτηση ήταν πάντα ένα ανοιχτό βιβλίο….

Ανοιχτό πάνω στο γραφείο...

Ένα βιβλίο της τρίτης Λυκείου που με έβαλε στην Σχολή Δημοσιογραφίας και ΜΜΕ του ΑΠΘ.

Ένα βιβλίο ανοιχτό πίσω από τις κάμερες της ΕΡΤ3, όπου έκανα την πρακτική μου στην εκπομπή «Αληθινά Σενάρια» του Νίκου Ασλανίδη μέχρι να πάρω το πτυχίο της σχολής.

Μια σελίδα ανοιχτή κάτω απ’ το μικρόφωνο του FM 101 (μετά το πτυχίο) με έκανε να καταλάβω ότι ήθελα μια πιο ευρεία προσέγγιση στην επικοινωνία.

Γι’ αυτό το επόμενο βιβλίο άνοιξε στο γραφείο ενός διαμερίσματος στα Spinningfields του Manchester όπου βρέθηκα για να κάνω τις μεταπτυχιακές σπουδές μου στην Διοίκηση Εταιρικής Επικοινωνίας.

Μετά από έναν κρύο χειμώνα και ένα εξ ίσου κρύο καλοκαίρι στο Manchester και με το μεταπτυχιακό στο χέρι, άνοιξα στο βιβλίο της ζωής μου ένα μεγάλο επαγγελματικό κεφάλαιο στο Υπουργείο Περιβάλλοντος, όπου θήτευσα ως προϊσταμένη του Τμήματος Επικοινωνίας και Γραφείου Τύπου στο Εθνικό Πάρκο Κορώνειας – Βόλβης. Μετά από τέσσερα χρόνια κατάλαβα ότι οι σελίδες ενός βιβλίου γραμμένου με όρους Ελληνικού Δημοσίου δεν γράφτηκαν για μένα.

Ωστόσο οι περιβαλλοντικές ευαισθησίες και ανησυχίες που προέκυψαν από αυτή τη θητεία μ’ έκαναν να ξανανοίξω τα βιβλία πάνω στο γραφείο για να συνεχίσω τις σπουδές μου ως υποψήφια Διδάκτωρ στο ΑΠΘ στους τομείς της Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης και του Οικολογικού Marketing.

Με ανοιχτά ακόμη τα βιβλία του διδακτορικού, οι επαγγελματικές μου αναζητήσεις με οδήγησαν πίσω στο Manchester και άνοιξαν μπροστά μου τα βιβλιάρια καταθέσεων των πελατών της τράπεζας Santander.

(To be continued…)