Malgorzata Joanna Adamczyk

Antropolożka kultury, edukatorka, tłumaczka, aktywistka społeczna. Kandyduje do Rady Dzielnicy Śródmieście z 5 miejsca z listy KKW Lewica z programem dalszego zazieleniania i zrównoważonego rozwoju dzielnicy. Chce postawić na:

• efektywne zarządzanie miejskim zasobem mieszkaniowym i szybsze remontowanie pustostanów;
• więcej ławek miejskich – dystans do sklepu czy przychodni, prosty do przejścia dla osoby zdrowej, dla seniorki czy seniora może być sporym wyzwaniem; możliwość odpoczynku po drodze sprawia, że dzielnica staje się bardziej dostępna nie tylko dla młodych i sprawnych;
• w godzinach 7:30-8:30 szkolne ulice przy śródmiejskich podstawówkach wszędzie tam, gdzie to możliwe, żeby dzieciaki mogły dotrzeć do szkoły bezpiecznie, nie przeciskając się między samochodami;
• zadaszone stojaki rowerowe przy śródmiejskich liceach i przy węzłach przesiadkowych, żeby ułatwić przesiadanie się ze zbiorkomu na rower i odwrotnie;
• stawianie na trwalszą i bardziej odporną zieleń miejską (łąki kwiatowe zamiast trawników, gatunki rodzime Mazowsza zamiast sztucznych monokultur w parkach i na skwerach);
• rewitalizację parków, ogródków jordanowskich i skwerów wszędzie tam, gdzie to potrzebne, z terenami zielonymi przy Szarej na czele.

Mieszka od urodzenia (z przerwami na wyjazdy stypendialne) na warszawskim Powiślu, kontynuując rodzinne tradycje: w tym samym mieszkaniu urodził się i zmarł nie tylko jej ojciec, ale także mieszkali i zmarli jej dziadkowie i pradziadkowie, a dziadek i jego bracia walczyli w Powstaniu w AK Kryska. Od lat obserwuje postępującą gentryfikację dzielnicy i na własnej skórze przetestowała związane z nią bolączki. Absolwentka MISH UW oraz francuskiej Sorbonne Paris IV. Stypendystka Muzeum Historii Żydów Polskich na Tel Aviv University i wielokrotna stypendystka Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego. Członkini Lewicy Razem od powstania partii w 2015 roku. W latach 2008-2016 członkini Stowarzyszenia Naukowego Collegium Invisibile. Publikowała m.in. w „Kulturze i Społeczeństwie”, „Tece Historyka”, „Pongo”, „Kulturze Liberalnej”, „Mishellaneach”, „Szkicach Humanistycznych” oraz w „Zadrze. Piśmie feministycznym”. Po studiach przez kilka lat pracowała na Akademii Leona Koźmińskiego, potem przez dłuższy czas jako freelancerka zajmowała się tłumaczeniami audiowizualnymi, jednocześnie opiekując się starszymi rodzicami. Po śmierci rodziców dwa lata temu wróciła do etatowej pracy, tym razem na Politechnice Warszawskiej.