Tuncay Karadut

Bazen kendimi yetersiz hissediyorum. Yeterince yakışıklı, yeterince uygun, yeterince zeki, yeterince cesur, yeterince mutlu, yeterince emin, yeterince açık, yeterince orjinal, ama yeterince normal de hissetmiyorum.

Diğer zamanlarda kendimi fazla hissediyorum. Fazla yoğun, fazla duygusal, fazla kendini bilen, fazla bencil, fazla duygu ve düşüncelerinde açık, fazla zor tanınan, fazla kolay geçip gidilebilen, fazla kolay unutulabilen, fazla sıkıcı, dünyadaki her şey ve herkesten daha fazla hissediyorum.

Ama ben sadece doğru hissetmek istiyorum. Sadece bir kişi için doğru hissetmek istiyorum, sadece bir defa. Ve şimdiye dek gördüğüm ve hissettiğim her şey sadece doğru olmayı istemenin çok şey olduğunu düşündürüyor. Ve ben bundan gerçekten nefret ediyorum, biliyor musunuz? Tanıştığım kimse için doğru olmadığımın bana sürekli hatırlatılmasından nefret ediyorum.

Ben hatırlanılacak bir insan olmak istiyorum, hatırlanacak bir şarkı veya bir şiir, bir gün veya bir gece insanların hiç unutamayacağı, insanların tekrar yaşamak istedikleri bir an, geçmesini hiç istemeyeceği bir şey, tekrar ve tekrar ziyaret etmek isteyecekleri bir yer, nazik bir hareket, güneşin ışığı, yanağında bir öpücük, saçını okşayan biri, yumuşak bir dokunuş, yineleyen bir motif, her şeyi anımsatan bir şey.