Τέσσερεις γενιές Θεσσαλονικιά με λίγο από Σμυρνιά και πολύ ΑΡΗΣ.

Σ’ ένα βιογραφικό remix, που περιστράφηκε από την αρχή του μέχρι σήμερα γύρω από τη μουσική, τα pop χρόνια της ζωής μου ήταν αυτά στις δισκογραφικές εταιρίες WARNER και VIRGIN. Όταν ο Γιάννης Πετρίδης, το ραδιοφωνικό είδωλο των εφηβικών μου χρόνων, που διηύθυνε την Virgin στην Ελλάδα, άρχισε να δίνει, με την απίστευτη αύρα του, ροκ χροιά στις μέρες μου, έφυγα για να ζήσω τα alternative χρόνια στο Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης, νομίζοντας πως μπορώ να λειτουργήσω σαν δημόσιος υπάλληλος. Το πρωί! Γιατί το βράδυ εξέπεμπα πειρατικά στα ερτζιανά.

Αφού όλοι (και κυρίως ο μπαμπάς) καταλάβαμε πως το δημόσιο δεν φτιάχτηκε για μένα, έπιασα ξανά το νήμα των δισκογραφικών εταιριών για τα ροκ χρόνια στην BMG. Πολλά χρόνια… άλλοτε σε ρυθμούς ροκ μπαλάντας, άλλοτε σαν σκληρό ροκ και παράλληλα FM rock στο μεγάλο σχολείο της ΕΡΤ. Κι αργότερα στον FM 101, τη συχνότητα ξένης μουσικής του Δημοτικού Ραδιοφώνου Θεσσαλονίκης.

Τα live μου τα έζησα μέσα από τα live του ΜΥΛΟΥ, όπου θήτευσα στην διοργάνωση συναυλιών, τις χρυσές εποχές του πολυχώρου και τα blues μου στα καμαρίνια των καλλιτεχνών της δισκογραφικής εταιρίας VIRUS.

Παράλληλα, μέσα από μια jazz διάθεση, που προέκυψε μάλλον όψιμα, αποφάσισα πως τα dexx της πόλης όφειλαν να φιλοξενήσουν τις μουσικές επιλογές … των επιχειρηματιών που μ’ εμπιστεύθηκαν: Restaurant B, Social, Times, Foyer, Polock, Sea to See, Meli Melo, Theros….

Και σαν να μην έφτανε το ραδιόφωνο και το dj-ing, σε μια chill out κατάσταση, μου ανατέθηκε και η αρχισυνταξία του free press περιοδικού LIBRE.

Όλα αυτά ήταν που γέννησαν μέσα μου την ιδέα του … copy blogging και την μετουσίωσή του σε μια ραδιοφωνική εκπομπή στον FM 100: Το LemonPie Blogspot.

(To be continued…….)